De sjabloon "Geen titel" geeft de inhoud van je pagina of bericht weer zonder titel. Het is een lege pagina waarop je kunt bouwen met wat je maar wilt. blokkeert en patronen je wilt.

Wat een licht schoot er door mijn geest! Atlantis! Het Atlantis van Plato, dat continent ontkend door Origenes en Humbolt, die de verdwijning ervan onder de legendarische verhalen plaatsten. Ik had het daar nu voor mijn ogen, met de onuitwisbare getuigenis van zijn catastrofe erop. Het gebied dat zo werd overspoeld lag voorbij Europa, Azië en Libië, voorbij de zuilen van Hercules, waar dat machtige volk woonde, de Atlantiden, tegen wie de eerste oorlogen van de oude Grieken werden gevoerd.

Aldus, geleid door het vreemdste lot, bewandelde ik de bergen van dit continent, en raakte met mijn hand de ruïnes aan die duizend generaties oud waren en overeenkwamen met de geologische tijdperken. Ik liep op de plek waar de tijdgenoten van de eerste mens hadden gelopen.

Terwijl ik elk detail van dit grootse landschap in mijn hoofd probeerde vast te leggen, bleef kapitein Nemo roerloos staan, als versteend in stomme extase, leunend op een bemoste steen. Droomde hij over de generaties die al lang verdwenen waren? Vroeg hij hun het geheim van het menselijk lot? Was deze vreemde man hierheen gekomen om zich te verdiepen in historische herinneringen en dit oude leven opnieuw te leven, terwijl hij geen modern leven wilde? Wat zou ik er niet voor over hebben gehad om zijn gedachten te kennen, ze te delen, ze te begrijpen! We bleven een uur op deze plek en keken uit over de uitgestrekte vlakten onder de helderheid van de lava, die soms wonderbaarlijk intens was. Snelle trillingen liepen langs de berg, veroorzaakt door interne borrelingen, diepe geluiden, duidelijk doorgegeven door het vloeibare medium, weerklonken met majestueuze grandeur. Op dat moment verscheen de maan door de watermassa en wierp haar bleke stralen op het begraven continent. Het was maar een schijnsel, maar wat een onbeschrijflijk effect! De kapitein stond op, wierp een laatste blik op de immense vlakte en zei toen dat ik hem moest volgen.

We daalden snel de berg af en toen het mineraalbos eenmaal voorbij was, zag ik de lantaarn van de Nautilus schitteren als een ster. De kapitein liep er meteen naartoe en we gingen aan boord toen de eerste lichtstralen het oppervlak van de oceaan witten.